Instare
Instare: infinito presente del verbo instare - Forma Attiva (ausiliare: Essere)
Indicativo
- Presente
- io insto
- tu insti
- egli insta
- noi instiamo
- voi instate
- essi instanno
- Passato prossimo
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Imperfetto
- io instavo
- tu instavi
- egli instava
- noi instavamo
- voi instavate
- essi instavano
- Trapassato prossimo
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Passato remoto
- io instetti
- tu instesti
- egli instette
- noi instemmo
- voi insteste
- essi instettero
- Trapassato remoto
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Futuro semplice
- io instarò
- tu instarai
- egli instarà
- noi instaremo
- voi instarete
- essi instaranno
- Futuro anteriore
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Congiuntivo
- Presente
- che io instia
- che tu instia
- che egli instia
- che noi instiamo
- che voi instiate
- che essi instiano
- Passato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Imperfetto
- che io instessi
- che tu instessi
- che egli instesse
- che noi instessimo
- che voi insteste
- che essi instessero
- Trapassato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Condizionale
- Presente
- io insterei
- tu insteresti
- egli insterebbe
- noi insteremmo
- voi instereste
- essi insterebbero
- Passato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Imperativo
Participio
Gerundio
Infinito