Assonare
Assonare: infinito presente del verbo assonare - Forma Attiva (ausiliare: Essere)
Indicativo
- Presente
- io assono
- tu assoni
- egli assona
- noi assoniamo
- voi assonate
- essi assonano
- Passato prossimo
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Imperfetto
- io assonavo
- tu assonavi
- egli assonava
- noi assonavamo
- voi assonavate
- essi assonavano
- Trapassato prossimo
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Passato remoto
- io assonai
- tu assonasti
- egli assonò
- noi assonammo
- voi assonaste
- essi assonarono
- Trapassato remoto
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Futuro semplice
- io assonerò
- tu assonerai
- egli assonerà
- noi assoneremo
- voi assonerete
- essi assoneranno
- Futuro anteriore
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Congiuntivo
- Presente
- che io assoni
- che tu assoni
- che egli assoni
- che noi assoniamo
- che voi assoniate
- che essi assonino
- Passato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- Imperfetto
- che io assonassi
- che tu assonassi
- che egli assonasse
- che noi assonassimo
- che voi assonaste
- che essi assonassero
- Trapassato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Condizionale
- Presente
- io assonerei
- tu assoneresti
- egli assonerebbe
- noi assoneremmo
- voi assonereste
- essi assonerebbero
- Passato
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
- (mancante)
Imperativo
Participio
Gerundio
Infinito